MOOD : WHEN YOU ADDICTED S.O. (3)

"พี่ถามคำถามไปแล้วนะครับ ตอบสิ"พูดแกมบังคับให้คนตัวขาวทำหน้าบิดเบ้มากกว่าเดิม

"แบบนี้..อื้อ...ใครจะคิดออก..อ๊ะ...วะ"เสียงขาดห้วงจากคนตัวขาวเปลือยท่อนล่างนั่งคร่อมตักหันหน้าเข้าหาคนอาสาช่วยเก็งข้อสอบ โดยที่มือนึงถือชีทและอีกมือนึง...กำลังรังแกนักเรียนคนเก่งของตัวเองอยู่

"คำถามแรกยังตอบได้เลย"ปราชญาพูดก่อนจะจูบขมับชื้นเหงื่อของอีกคนอย่างเอ็นดู

"พี่..."สายตาเว้าวอนที่ส่งมาให้ไม่ได้ทำให้คนขี้แกล้งคิดเปลี่ยนใจเลยแม้แต่น้อย

"ครับ ตอบพี่เร็ว เดี๊ยวพี่ทวนคำถามให้..."ปราชญาอ่านคำถามทวนใหม่อีกรอบอย่างใจเย็น ก่อนจะมองหน้าคนที่หลับตาแน่นเพื่อนึกคำตอบ เพียงไม่นานปากอิ่มก็ขยับบอกคำตอบยาวเหยียดออกมาได้อย่างถูกต้องทุกตัวอักษร

"อื้อ..อ๊า"นิ้วเรียวขยับให้รางวัลคนตอบถูก โดยที่สะโพกของคนเก่งก็ให้ความร่วมมืออย่างดี

"ข้อต่อไปนะครับ.."

"พ..พอแล้ว..ได้ไหม"พีรวัสพูดแทรกขึ้นมา เขาทรมารเจียนขาดใจ แค่สองข้อเขายังแทบจะตาย ต้องนั่งคิดคำตอบโดยที่มีนิ้วของอีกคนอยู่ในตัวแต่เขากลับต้องนั่งเฉยๆ เพราะถ้าเขาดื้อขยับเองตามอำเภอใจต้องโดนดุแน่ๆ และที่แย่กว่าคือเขาต้องถูกทิ้งให้ค้างเติ่งอย่างไม่ต้องสงสัย

"ไม่ได้ครับ ตอบได้ห้าข้อก่อนก็ได้ โอเคไหม"ปราชญาบอกเสียงหนักแน่น พีรวีสได้แต่พยักหน้ารับเพราะรู้ว่าเถียงไปก็ไร้ประโยชน์ นิ่งฟังคำถามก่อนจะเค้นหาคำตอบจากสมองและตอบออกไปให้เร็วที่สุด

"อ๊า..ตรงนั้น..อื้อ..แรงๆ"พีรวัสหลับตาปี๋เมื่อนิ้วของอีกคนทำตามคำขออย่างดี ความเสียวกระสันแล่นปราดไปทั่วร่าง จนต้องเปิดปากครางอย่างห้ามไม่ได้ แต่เพียงไม่นานสัมผัสนั้นก็หยุดลง

"ข้อที่สี่นะครับ..."สมองขาวโพลนจนแทบจะฟังคำถามไม่รู้เรื่อง แต่ก็พยายามควานหาคำตอบมาตอบจนได้

"ข้อ...ข้อห้าเลย"พีรวัสพยายามพูดออกมาให้เป็นประโยตอย่างยากลำบาก เขาคิดว่าตอบให้จบๆไปเลยดีกว่าต้องมาอารมณ์ขึ้นๆลงๆแบบนี้และคนโตกว่าก็ไม่ได้ขัดใจอะไร

"เก่งมากครับ ไหนอยากให้พี่ทำอะไร บอกพี่ซิ"จูบขมับชื้นเหงื่อเบาๆเมื่อนักเรียนของเขาตอบได้ตั้งแต่ยังถามคำถามไม่จบ

"ช่วยคริสนะครับ"พีรวัสเอ่ยเสียงอ่อนอย่างนึกกระดากอยู่ในใจน้อยๆพร้อมช้อนตามองอย่างมั่นใจว่ายังไงคนตรงน้าต้องแพ้สายตาแบบนี้ของเขาแน่นอน

"ช่วยครับ พี่ให้ยืมมือ แต่เราขยับเองนะ"ข้อแม้เยอะจังวะ พีรวัสคิดในใจ แต่จุดจุดนี้อะไรก็ได้ทั้งนั้น

"ได้ แต่พี่ก็ต้องอยู่นิ่งๆนะ ขยับได้แค่นิ้วแล้วกัน"เมื่ออีกคนมีข้อแม้กลับปราชญาก็ไม่ได้ขัดข้องอะไร

"อื้อ"ขยับยกตัวออกจากสิ่งที่แทรกอยู่ในตัว จัดมือของอีกคนให้ตั้งตรงก่อนจะจับนิ้วของคนโตกว่าขึ้นมาอีกนิ้วแล้วเงยหน้าขึ้นมามองเจ้าของนิ้วด้วยสายตายั่วยวน

"อ่ะ..ฮ้า"ความอุ่นนุ่มค่อยๆกลืนกินนิ้วเรียวของอีกคนช้าๆก่อนพีรวัสจะทิ้งน้ำหนักตัวลงไปทั้งตัว สะโพกกลมกลึงหมุนวนไปมาเบาๆเพื่อให้ตัวเองชินกับสิ่งแปลกปลอม ขยับกระชับแขนที่โอบรอบคออีกคนไว้ก่อนจะเริ่มขยับสะโพกขึ้นลง

"อา..อือ"ปราชญาหลับตาแน่นเพื่อระงับอารมณ์เมื่อปากอิ่มจงใจร้องครางที่ข้างหู ไหนจะโพรงอุ่นที่ทั้งรัดแน่นและดูดกลืนนิ้วเขาครั้งแล้วครั้งเล่า

"อ๊า"พีรวัสแอ่นสะโพกรับเมื่อคนที่บอกให้เขาขยับเองกระแทกนิ้วสวนขึ้นมาเบาๆ เขากำลังคร่อมตักคนที่พิงหัวเตียง สภาพตอนนี้ไปต่างจากออนท็อป แค่สิ่งที่เขากำลังเล่นด้วยคือนิ้ว ไม่ใช่อวัยวะส่วนอื่น

"อ้ะ..พี่...อ๊า..พี่สิง"เมื่อเริ่มขยับสะโพกเร็วขึ้นเสียงครางหวานก็ถี่ตามไปด้วยแถมเจ้าของเสียงยังครางชื่อเขาอีก สองแขนโอบรอบคอเขาแน่น ดวงตากลมปรือปรอยมองหน้าเขาด้วยแรงอารมณ์ ปากอิ่มที่ทั้งร้องครางสลับกันกัดปากจนแดง น่าจับกดให้จมเตียง ถ้าไม่ติดข้อแม้ที่ว่า...เขาต้องอยู่นิ่งๆ...แต่เขาขยับนิ้วได้นี่

"อ๊า!..ฮื่ออ"เมื่อโดนกระแทกกลับและโดนจุดสำคัญใบหน้าขาวก็เชิดขึ้นพร้อมเสียงหวีดหวาน แทบจะเสร็จให้รู้แล้วรู้รอด ขาขาวเริ่มสั่นระริก ยิ่งทำแรงสะโพกที่เคยขยับก็เปลี่ยนเป็นอยู่นิ่งๆและแอ่นรับสัมผัสอย่างเดียว

"เป็นอะไรครับ"เหมือนกลับมาคุมเกมได้อีกครั้ง เมื่อกระทุ้งนิ้วเข้าไปสัมผัสจุดนั้นย้ำๆจนคนที่คร่อมตักเขาอยู่ต้องซบหน้ามาบนไหล่

"เหนื่อย..อื้อ..อ๊ะ"ตากลมส่งสายตาอ้อนวอน และเขาก็ใจอ่อน

ปราชญาเอื้อมมือข้างนึงไปรั้งบั้นท้ายกลมให้ยกสูงขึ้นมานิดหน่อยก่อนจะวาดแขนไปข้างหลังโดยที่นิ้วยังอยู่ที่เดิม

"ฮะ..อ๊า..อ๊ะ"เสียงครางหวานผสมกับเสียงฉ่ำแฉะที่เกิดจากการขยับนิ้วรัวเร็วและแรงจนพีรวัสบิดเร่า มือที่โอบรอบคออีกคนไว้เลื่อนไปขยุ้มกลุ่มผมของอีกเพื่อระบายความเสียวซ่าน

"อ๊ะ..ระ..ฮื้อ...แรงอีก..อ๊า"เสียงหยาบโลนจากการขยับดังถี่รัวพอๆกับเสียงหวีดร้องของคนที่ใกล้จะถึงฝั่งฝัน ช่องทางอุ่นกระตุกตอดรัดถี่ยิบดูดกลืนนิ้วเรียวยาวอย่างกระหาย

"อ๊าาา!"ของเหลวสีขุ่นถูกปลดปล่อยออกมาทุกหยาดหยด จนเปรอะทั้งชุดของคนที่เขาคร่อมอยู่อย่างเสียมือได้ พีรวัสหมดแรงทิ้งน้ำหนักทับคนใต้ร่างอย่างไม่เกรงใจ

"อือ"ส่งเสียงครางเบาๆเมื่อนิ้วเรียวค่อยๆละออกจากตัวไป หัวกลมเอนอิงไหล่ของปราชญาไว้ก่อนจะหลับตานิ่ง

"นี่ รับผิดชอบพี่ด้วยสิครับ"กระซิบบอกไป ถึงจะรู้ว่าอีกคนไม่มีทางตามใจเขาแน่ๆ

"สมน้ำหน้า พาไปห้องน้ำเลย"เขาไม่คิดจะขัดใจอะไรอีกคน ยอมพาไปห้องน้ำแต่โดยดี เพราะเขาต้องทำให้เหยื่อตายใจ ยังไงคืนนี้ เขาก็ไม่ปล่อยให้คนขี้ยั่วได้นอนแน่ๆ